Verleden en toekomst
zachtjes waait de wind
droogt haar betraande wangen
blaast spinrag uit haar haren
het koele water
van het beekje
verzacht haar beblaarde voeten
ze hurkt neer
schept handen vol
wast haar gelaat
wat is ze moe
ze draagt de wereld
van haar verleden
op haar schouders
die zijn ontveld en blauw
haar rug kromgebogen
dan hoort ze de wind fluisteren
opnieuw beginnen, je kunt het meisje
probeer niet te vergeten
maar je minder te herinneren
geloof me het werkt echt
ze kijkt op
dapper
komt overeind
daar staat ze
het verleden maakte haar
tot wat ze nu is
een mooie sterke vrouw
getekend door het leven
ze zal niet vergeten
wel laat ze wat ballast achter
en haar nieuwe voetafdrukken
worden als zandkorrels
gedragen door de wind
Geplaatst in de categorie: emoties
Ik ben "weg" van je laatste zin omdat die het leed en de problemen verzacht zoiets: echt mooi.