Vol van genade
onder een levensboog met goudblinkende trompetten
staat met wijd gespreide armen gekleed in een laken vol witte rozetten
de Beminnelijke Maagd, eeuwig verlicht door een fakkel in elke hand
het is haar gelukt een verzonken hek te openen aan de hemelrand
zij strijkt met warme honing over een zwartgeblakerde ziel
en bevrucht opnieuw de zin die reeds vroeg in duisternis verviel
daar de aarde verwoestend had huisgehouden in het engelenkind
middels de duivelse geest die enkel de eigen adem bemint
eer het gras op wortels kan duiden, storten ruïnes nog duizendmaal in
en snijdt het zwaard in gebalsemde fundamenten van pijn en hellegewin
doch allengs in voortgang en licht verval voedt het zoet een teder gevoel
zodat niet de dood victorie kraait maar het leven zichzelf herkent als doel
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 4 september 2009
Geplaatst in de categorie: religie