Idool
Gitaar bengelend aan z'n schouder
verscheen daar plots de jonge god,
bovenlip wat schuin omhoog
in een uitdagend grimas,
vetkuif glimmend in de spotlights.
Wat wou'k toen graag dat ik hem was.
Bij bosjes vielen meisjes flauw,
'one for the money, two for the show'.
Hij greep naar de microfoon,
het publiek wachtte ademloos.
Heupwiegend en kronkelend
verrees in hem het beest,
meisjes slaakten schrille kreten.
Wat was 'k toen graag als hem geweest.
Hij is door de duivel zelf bezeten,
opperde de goegemeente snel,
'down lonely street at heartbreak hotel'.
Hij rock 'n rolde door mijn jeugd
als een aanstormende trein.
Ach, wat had ik in die tijd
net als Elvis willen zijn.
Hij was de absolute 'King'
door zijn looks, succes en stem.
Maar nu... prijs ik mij gelukkig
dat ik, ik ben en niet hem!
Geplaatst in de categorie: muziek