Netgedichten

netgedicht (nr. 28.230):

V.V.T.

Kom me niet achterna
ver verleden lang voorbij;
ik hoef niet meer te zien
en hoef niets meer te weten
dus ook niet terug te halen
de dingen liefst-
of soms ook echt- vergeten.

Wat voorbij is is voorbij
je kunt het laten rusten
laat het maar hier nu verder gaan
met in het heden te berusten.

Ik kan geen leegte vullen
met wat had kunnen zijn
de dagen vragen niets
dan verder zonder pijn
een leegte,
geen herinnering
van jaren, die niet waren
gewoon achter behang geplakt
goed verstopt,
tot echt verdwenen
dat het verleden niet ook de tijd
van heden nog komt lenen.
maar leven leeft
zonder de spijt
van een verloren tijd.