Netgedichten

netgedicht (nr. 28.439):

Bedolven

Kon ik maar de
wereld terugzetten, om
terug naar huis te gaan,
de klok zal dat beletten,
ik ben gebonden aan de
nuchtere wetten van de
ochtendhaan en de nacht,
en een warme schoot, en mij
het wachten zal verzachten,
en lichtzinnigheid aanbood,
in golven van sterfelijkheid,
verlies ik mij in de plooien
van de tijd, in haar armen
wordt ik eronder bedolven