Netgedichten

netgedicht (nr. 28.780):

Goudvinkje

een zachte glimlach
kleurt herfstdromen
ze werden werkelijkheid
niemand maar dan ook niemand
kan dit geluk van me afnemen
fluistert ze met blije stem
in de wind
die haar maatje, haar schaduw
en o zo vaak haar troost is

een mens is niet perfect
dat mag je ook niet willen zijn
maar zegt ze zachtjes
ik ben een goudvinkje
met zoveel liefde warmte gezelligheid
om me heen