Het losgeslagen anker
Het requiem van scheepsmotoren
legt mijn hart diep in ’t gehamer
van het geslagen rood en waar de dood van
het besef mij leidt door open ruimtes
en de geestelijkheid van het acces
want zelf mijn staren heeft de tijd geduurd
Het vooronder.
waar mijn vluchtgedrag
me kielhaalde en me deed verstikken
alsof er vele herfsten aan me schraagden
ontvelden mijn zienswijze aan de afgekeerde zijde
waar liefde en angst streden om de eer
want wie ik ben is geen antwoord
maar zeker ook niet de vraag
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
terwijl het buiten stormt
:-)