Netgedichten

netgedicht (nr. 28.824):

Verdwaald van mijn stek

verder verdwaald van mijn stek,
zo tekent de wereld zich pijnlijk af
toch fluistert de stem van het lot
"ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf"

meestal voorkomt het raam
dat mijn zicht helder ziet
ik handel dan vaak onder eigen naam
het lijkt een blindheid
die luisteren met eigen oren verbiedt

overweldigend zijn soms geluiden
als scherpe pijlen van alle kanten
heet zijn vaak de blikken van jonge bruiden
ja, ik weet dan niet meer van wanten

plots daalt de stilte genadeloos neer
dat voelt als eeuwig eenzaam aan
maar het schijnt zo van nature te zijn;
alles rimpelt in een groter meer

en wat ik moet doen
is aansluiten bij
liefdevol ademen

zo is het, als vanzelf,
uiteindelijk gegaan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 4 november 2009

Geplaatst in de categorie: filosofie

lot

overgave

4.0 met 21 stemmen

574

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly N
Datum:: 24 november 2009; Mooi deze filosofie, bijzonder gedicht!

Naam:: Wee
Datum:: 9 november 2009; Ik sluit mij aan bij Gerhard ...

Naam:: pama
Datum:: 7 november 2009
Email:: pebmartenshome.nl; Je bent niet ver afgedwaald, waar het feitelijk om draait. Mooi gedicht

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 5 november 2009
Email:: kerima.ellouisegmail.com; Alles rimpelt in een groter meer: de overgave dat we geleid worden. Prachtig gedicht weer met inslaande diepgang.

Naam:: Ludy
Datum:: 5 november 2009
Email:: ludy.roumengmail.com; Gaandeweg (als vanzelf) leren leven zoals leven is bedoeld. Mooi!

Naam:: gerhard burgers
Datum:: 4 november 2009
Email:: rotsplateauyahoo.com; plots daalt de stilte genadeloos neer
dat voelt als eeuwig eenzaam aan
maar het schijnt zo van nature te zijn;
alles rimpelt in een groter meer

herken je je eigen grootsheid als Dichter wel? subliem gedicht dit.

Naam:: elze
Datum:: 4 november 2009
Email:: e_r_schollemahotmail.com; Hans, we blijven niet eeuwig jong, we nemen de teleurstellingen met een korreltje zout en marcheren weer rustig verder door het woordenwoud, schitterend gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: