Onthuld in geborgenheid
Verontrustend en gelijkend
op een kale implantaat
stroomt het leven weg
het is alsof de nageboorte
nog schreeuwt met de stem van het kind
doch de genade is eindeloos
en het bloed dat van voren en
van achteren de rijmelaars laat dichten
hecht zich nu aan mijn handen
al vond de nacht niet wat ik zocht
en zie ik in de spiegel
van jouw gelaat nog
het kwispelen van je staart
Geplaatst in de categorie: dieren