Netgedichten

netgedicht (nr. 29.166):

Er gaat geen dag voorbij

drie jaar geleden
op donderdag
23 november 2006
om half acht in de morgen
de dag dat mijn wereld
op zijn grondvesten
schudde
en de hemel naar beneden donderde
de tijd stil stond
voor mij in verdwazing
maar iedereen
verder leek te leven

alleen jij was dood

zo vaak liep ik huilend
in jouw voetsporen terug
stond voor jouw venster stil
maar je wachtte er niet meer op mij
je huis behoorde een ander

nu rest een foto
op het tafeltje
toont jou
nooit verder
dan je warme glimlach
maar toch is er
dat knagende gemis
en die andere stem
aan de telefoon
als ik weer eens
in verstrooidheid
jouw nummer intoets

Willemientje
Er gaat geen dag voorbij