vader
Het grijze pak, net iets te ruim
de lichte blouse, geen das
het dunne witte haar
de bril als schild voor het gezicht
kleine ogen die niet willen vinden.
De gekromde vingers van zijn hand
die zwart – wit wijzen, nooit vragen
het lichaam dat wegbuigt
de keurig gepoetste bruine schoenen
alleen zijn pak is grijs.
Hij is niet groot, de oude man
maar de stem is scherp,
als de vouwen in zijn broek
snijdende woorden gaan levenslang mee
maar hij slaapt goed, en hij eet goed.
met mijn moeders trouwring onder de zijne
moet hij wel mijn vader zijn.
Geplaatst in de categorie: familie