Netgedichten

netgedicht (nr. 29.467):

Strandstorm

lopend,
verlaten stranden achterlatend
denk ik aan jou.

Verloren jaren van leegde
liggend aan de vloedlijn
golvend op het tij.

De dagen rekken
tot hun einder
met de schreeuw van verre vogels.

Een uitgestrekte vlakte
lengt scheiding
tussen vloed en branding aan.

Ver weg waaien nog de geluiden
van een warm te vinden sponde
waar de wind van de vergetelheid
zijn adem nog niet vond.

Ook rotsen van Gibraltar
torsen hun luimen door de eeuwen
met een schuimbedekte wereld
waar de storm nog immer waait.