Glazen vitrine
naakt kan ik zijn
zo vreselijk vervreemd
ja, van de wereld om me heen
ik tel het vuur in mijzelf op
maar as kan je niet tellen
roept de gevlogen engel
nog uit de verte
haast onhoorbaar
terwijl de kim toch
mijn hart raakt
en de kou mijn vel omsluit
zo ontkleed kan ik zijn
in een vloed van gedachten
de handen, zwart van de resten
grijpen de hoogte
alsof ik mijn ziel nog wil redden
voor de kast met curiosa
ja, zo bloot
uitgepakt
en schijndood
ben ik
als ik de stem verlies
en verlaten
terug
op mezelf verlaat
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 10 december 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Je woorden zijn transparant en helder als het zuiverste kristal.