Als oude vrienden

geen Bach of Mozart
klopt op de deur
rond nek en haren
die je lieftallig verwelkomen

alleen maar schaduwklanken
op je hart
en sluimerende metaforen
bij de open haard

ze zijn als oude vrienden
die je gezelschap houden

spreek ik met pen en papier
(voor ik het weet)
beginnen woorden te dansen
aan je pols

dit gedicht
daagt je uit en inspireert
is als magie, magie voor jouw ogen
heuvelen hoog

met pijlen van licht
aan de ochtendwind
die zich vermenigvuldigen
warm bij de vlammende
haard

(om je wensdroom
te vervullen)

naar het hoe en waarom
de klank van de klinker is veranderd
in jouw stem

naar toekomst gericht
eindelijk, eindelijk thuis

psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 302