Tas
Ik hoor de stilte van eenzaamheid
wanneer ik denk aan jouw lachende ogen
wandel ik door eindeloze bossen
met in mijn hart jouw rugzak
jouw overvolle tas
en ik tast naar het geluk
voel veel voor het begrip
maar het lukt me niet
vertrouwd te raken
met alle lege tasjes
naast mijn soms overmoedig hart
bij het ontwaken van de dageraad
ik dreig me te verdiepen
in een verlangen wat niet smaakt
een droom die niet de werkelijkheid is.
Inzender: Henk van Dijk, 6 januari 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
jouw overvolle tas"
Prachtig geschreven, maar ietwat zwaar misschien? :)