La Mort De Mon Amour
met gestrekte armen
draag ik haar boven mij uit
de handen in haar zijden
amper gesloten ogen
zoeken blind de vogels
in een blauwe lucht
wil haar door engelen laten begeleiden
lang sluikhaar valt gespreid
over mijn schouderbladen
zelfs dieper naar de onderrug
als een zoet tapijt dat
een zachte verleden liefde draagt
om later in verloren momenten
te kunnen baden
een doorschijnend kleed
bedekt haar benen
levenloos verzwaard,
haast nog zoekend naar de aarde
de gebogen knieën tonen
als het waren de overgave
haar voeten zijn blank
ze kruisen mijn blikken
ontelbaar in aardse waarden
mijn hart schreeuwt
bovenmenselijk is mijn wil om
haar te begeleiden als mijn liefde
door de betraande lucht
ik laat haar zakken op een bed
van reeds gevallen bladeren
vouw haar handen over de borst
roep om onmisbare krachten en zucht
ze is niet meer
ik mag haar nog slechts in
gevoelens benaderen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 22 januari 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
diepzielduikend, je cri du coeur.