Netgedichten

netgedicht (nr. 30.568):

Dag Lenie

jaren strijken rimpels glad
het licht gedoofd
je aardse kleedje afgelegd
zorgen die bergen op wierpen
bleken moeiteloos overwonnen
terwijl ze wakkerden en traanden
op het levenspad
het antwoord
was immer "liefde"

het was vallen en opstaan
jouw scheepje deinde op de golven
naast jou je stuurman
die nu met lege handen
ook weer naast je gaat
jouw dragend
op zijn sterke schouders

rust zacht Lenie
het is gedaan

Cobie