Largo bij sneeuw
Wit en langzaam nog veel witter
daalt er iets van boven neer,
zingt van stilte, wentelt, wemelt,
adem stokt en ziet plots weer
hoe de mensen langzaam lopen,
heel behoedzaam en alert,
groeten niet of haast onmerkbaar
bij de koude winterpret
die de dagen vult met weemoed,
- kindertijd is ver van hier -
maar 't verlangen blijft in leven.
Vragen kiemen oeverloos.
Mocht mijn ziel in deemoed drinken
van de winter, van de roos.
Geplaatst in de categorie: emoties