Netgedichten

netgedicht (nr. 30.992):

- Gedragen door het zand -

Ik ga je dragen, een spoor van stappen
onherkenbaar in de golven,
als losse korrels zand in de woestijn,
schoongeschuurd het land van dreigen,
de zand van zo verrassend.

Voetafdrukken van het weten, vervaagd
slechts gedeeltelijk ingevuld met zand
twee versterkte gebouwen vallen
voor het zwijgen, wanneer 't moeilijk is.

Wind op grote hoogte,
onbezonnen en telkens weer bedolven

Kleurencombinaties van de bodem,
verscheidene keren gevuld met stuifzand
schimmig is hun herkomst.

Blootsvoets de uitdaging om aan te gaan
was er maar één paar voetstappen te zien,
... als zaden in het zand op de grond,
een dracht van gouden ochtendlicht.

Slechts gesluierd hopen wordt
alleen gedragen door het zonnenlicht.