Netgedichten

netgedicht (nr. 31.062):

de cirkel van leven

vanuit de toekomst
droomt een ver verleden
zich langzaam naar mij toe
terug van weggeweest
na een lang vergeten feest
waar het dromen zag breken
alsof het niets was

op zoek naar het heden
valt het zomaar
uit de lucht
in mijn schoot
met een zucht
naar liefde

en ik wou
dat ik het leven
kon omarmen
om het bevroren verdriet
te verwarmen
tot de haat is gewroken
en ik de liefde bemin
maar deze cirkel
sluit mij in
zonder einde of begin