Netgedichten

netgedicht (nr. 31.159):

homo imperfectus

homo imperfectus

wat we leerden zijn we deels vergeten
en we hadden al niet genoeg geleerd
wat we dachten heel zeker te weten
bleek later soms finaal verkeerd

steeds in de weer ondernemen we veel
maar laten lastige taken graag staan
en van wat we deden was ’n goed deel
beter nooit of anders gedaan

felle emoties en stiekem venijn
zijn vaak sterker dan het koele verstand
wilde acties van ons reptielenbrein
maken relaties feilloos van kant

de mens en intermenselijk verkeer
zijn beslist voor verbetering vatbaar
maar wij beleven dat zeker niet meer
de conclusie lijkt onweerlegbaar

we moeten met elkaar leren leven
en met het menselijk tekort maal X

later wacht ons onstoffelijk zweven
herkansing of helemaal niks