Netgedichten

netgedicht (nr. 31.164):

Het huis van mijn dromen

soms dacht ik dat ik wel gelukkig was
in mijn huis gebouwd op dromen van glas
omdat de zon zo mooi naar binnen scheen
toch voelde ik mij daar ook vaak alleen

maar nu ineens heel onverwacht
wordt de dag een vriend van de nacht
staat de angst weer voor de deur
en veranderd alles van kleur

wat zou ik moeten beginnen?
ook al laat ik niemand binnen
de ramen kijken mij wezenloos aan
zo zie ik mijzelf daar steeds staan

meestal begin ik te zingen
over de mensen en dingen
verloren in spiegels van toen
niets daar van kan ik over doen

wanneer de angst is vervlogen
kijk ik met andere ogen
naar de werkelijkheid om
alleen maar te dansen
al zou ik niet weten waarom