Verouderen (prozagedicht)
M’n vrouw ziet in films de veroudering van haar idolen.
Dat zag je vroeger niet, zegt ze, in ‘t dorp werd niemand
ouder. Door de schok van de foto van een onopgemaakte
Oprah is de obsessie begonnen. Ze praat alleen nog over
de vergankelijkheid der dingen.
Ze gebruikt botox; haar huid is zo strak dat bij praten de
lippen scharnieren in de mondhoeken en de oren in cadans
mee bewegen, rest van het gezicht is onbeweeglijk glad als
een naakte diepvrieskip. Mijn neefje vindt het Cool, hij ziet
aan haar oren wat ze zegt en op grote afstand want ze
heeft grote oren.
'Het was een ongeval edelachtbare, ik moest een teil jenever
voor haar klaarzetten, ze wilde haar huid conserveren door
een dagelijkse jeneverbad, toen ik protesteerde dreigde ze
van vier hoog naar beneden te springen’. ‘U woont driehoog
verdachte’. ‘Ze springt eerst een stuk omhoog edelachtbare’.
'Ze kreeg de hik en verslikte zich, ik had laat door dat het
fout ging omdat ik uit de teil had gedronken. Verzachtende
omstandigheden? Ja, ze zei op de rampdag dat ze Uw vrouw
van dichtbij had gezien’.
Inzender: Janneke Koster Baas, 30 maart 2010
Geplaatst in de categorie: humor