Storingen
je versluierde blik
maakte dat ik
even de zon
in je ogen niet zag
daardoor belandde ik
in een andere stroming
een kille emotie
deed mijn ogen regenen
in een woordloos snikken
mijn wezen te fragiel
om te relativeren
te aanvaarden
jouw boomsterkte
je stalen veerkracht
even te hard
voor mijn tere zijn
als je merkt dat
mijn verdriet echt is
voel ik de warmte
van je handen
je tederheid troost me
ik vlei me tegen
je brede schouders
kan me eindelijk ontspannen
Geplaatst in de categorie: emoties