Netgedichten

netgedicht (nr. 31.752):

Ongrijpbare stilte

Wetend dat ik niet denken kan
nu ik voelen moet vergeten
lijken wolken luchtkastelen
zal ik nooit meer denken
de nacht proeven

en je
aan me voorbij laten gaan
mistige illusie
onzichtbare vriend
je verblijft in ongrijpbare stilte

ik kan je niet zien
slechts voelen
in het diepste verdriet
waarin je bij me bent

as

uitgestrooid over de rivier
mijn favoriete dier.