Netgedichten

netgedicht (nr. 32.082):

- De regen weent -

De regen weent,
het druppelt dikke nostalgische tranen..
alsof de hemel stiekem huilde
en gebogen achtergebleven was
over de grote zo geteisterde stad

regen tegen vensterramen
klettert teksten zonder namen
alleen de lege woorden blijven,
als een bittere regenjas van zwijgen.

De gutsende regen,
hij weent de binnenstad weg,
de vele fraaie winkels
de vele mooie uren halverwege de weg,
die het zoveel harder
verscheidenheid gaan regenen was
tussen de klanken van illegaliteit.