de nacht is wreed
zodra het daaglijks licht verdwijnt
met haar spelende kinderen op straat
met haar lentestralende korte rokjes
met haar zomers lome lijven
verschijnt de nacht ongenaakbaar eenzaam
en hakt dromen aan flarden
doet pijn aan mensenwensen
voedt de verwarden
ik wil niet slapen gaan
de warmte van mijn dekbed
verraadt een duistere deken
ik schrik steeds vaker wakker
in het besef dat
de nacht is wreed
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid