Zestig plus
proza gedicht
En dan merk je het ineens
je loopt iets minder hard
je lichaam krijgt mankementjes
laat je zelfs zo nu en dan in de steek
je wordt ouder
vroeger vond je, als kind
iemand van achttien al oud
je wilde graag volwassen worden
serieus genomen worden
verliefd mogen zijn kunnen vrijen
trouwen, mogen stemmen
wie kent niet die dromen van….
als ik eenmaal achttien ben
en dan word je twintig, dertig veertig vijftig
de jaren vliegen en er verschijnen de eerste grijze haren
van de week luisterde ik
naar het liedje van Willeke
dat ze niet langer een tiener meer was
ze werd twintig
gossie mijne schoot het door mijn koppetje
dat is veertig jaar geleden
is het waar ben ik twintig is mijn tienertijd voorbij
galmde ik mee
ik loop wat langzamer
er zijn dingen die niet meer
zo vlot lukken
maar toch in mijn hart
weet je is er die fluister nog….
die glimlach nog
ik kan nog veel van iemand houden
lachen vrijen, dansen,
ben alleen wat bezadigder ja dat wel
en weet je…er zijn aardig wat mensen
die ook van mij houden
dat is een rijkdom
die niet met geld of macht is te bevatten
dus zie je straks een wat oudermollig meisje
met warrige donkere krullen
over de vrijmarkt in Den Haag rond scharrelen
ach ja ….geen achttien meer
prettige dag en geniet van het mooie
en mensen van de reiniging en opruimdienst
succes met de staking
en mensen doe elkaar niets aan
ook onze Koninklijke medemensen niet
Geplaatst in de categorie: vrijheid
Een prachtig schrijven Cobie!