Netgedichten

netgedicht (nr. 32.469):

Laat me

laat me laven aan
de gedichten van de wind
op eeuwigdurende deining
waar schoonheid zich bevind

laat me vliegen met
de zonnestralen over zee
naar verre landen witte stranden
deinen sierlijk golven mee

laat me inspireren door
de wolken hoog in de lucht
teken grote vogels op linnen
begeleid ze op hun vlucht

laat me zingen over
de ongeschreven noten van weleer
over het toen en het nu
geronnen hartzeer

laat me dromen over
de onbezonnen liefde zo pril
glimlachend ontwaakt het ochtendgloren
houdt de zon zich roerloos stil