Stel
dat je
op een moment
vervuld van alles
uit dat verre land
maar ook in
tintelend verlangen
naar straks
naar thuis
naar jou
in die geruststellend
zoemende
soezerige
warme buik
en dat je
een adem later
elkaar
in gruwelijk besef
nog een keer
aanstaart
vastgrijpt
klauwt
die laatste
rauwe
schreeuw
uit alle kelen
en dat je
daarna
niets meer
nooit meer
voor altijd.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
prachtig.. vooral ook de laatste regels..