prima luna
waarom, mijn vriend
ben ik in dromen de ochtend;
het koor van licht dat waarheid met
ruime vleugels draagt
de boomvrucht
omlijst door vreugde; het dauwgeritsel
van het vroege uur
waarin ik mijn handen vind
om elk gebaar van liefde te beantwoorden
en dat de dag sterker maakt
met zachte binnenstem
waarom, mijn vriend
wil ik weten van het zijn, aanvaardt de rivier
haar gemurmel
het kind dat zo helder zingt
in het schaterend water
vertel me, vriend
de nacht is lang
waarom wordt mijn stilte
steeds groter
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 15 mei 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
In zachte golfjes ruisen vragen weerspiegelend op het water mee.
Dat, wat we niet kunnen beredeneren. Klasse dit gedicht!