tot straf van schaduw
‘slaap maar, zei je
slaap maar zacht’
het denken druppelt in ogen, vermenigvuldigt
kijkt bevend om
vindt
verteert
en onterft dan de dagdromen
dagelijks
nabij de tijd die in volheid staart
naar hoop
in stilte terugkeert
onder het geroezemoes
van loshangende woorden
als een wereld in de regen
met vleugels aan
aanwezig
als een veld vol tulpen
waarin alles heen en weer
wordt gewaaid
wanneer de aarde geurt, op zaad wacht
hoog in de lucht
‘zoals ik ben, heb ik me gelogen
luidkeels schreeuwend dat ik was
want wat ik was, ontstond niet
in de waarheid noch in de vuurkring
van de leugen'
slaap maar, zei ik
slaap maar zacht
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 25 mei 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie