Netgedichten

netgedicht (nr. 32.807):

Om te huilen die ui

het zilveruitje zweeft achter de ruit
van het ronde glas, hij komt uit de
koelkast, uit de winkel, uit de grond..

maar nu dus in deze pot, hij glanst, is
bleek, haast doorzichtig, hoe vreselijk
zijn lot! Ik eet 'm daarom maar vlug

op om 'm uit z'n lijden te verlossen,
want anders gaat 'ie in de vuilnisbak
(de groene) en wordt 'ie wéér gebruikt,

ik ben het er niet mee eens en steun
ook z'n Amsterdams vriend door ze
zoveel mogelijk te kopen en te eten,

iemand moet toch voor ze opkomen,
ze niet koel behandelen, in een grote,
vreemde winkel, gedrongen naast el-

kaar, opgestapeld, zonder een behoor-
lijk uitzicht..dat is toch vreselijk?-