Voorbij de jaren
de weg liep dood
althans mijn gladiolen stierven
nog eer ze konden verwelken
op een dag die ik niet kende
verloor de liefde haar kracht
haalde, onverwachts,
zelfs niet meer
de komende zonnewende
alleen nog dunne woorden
verlieten,
uit zekere nood geboren,
leeggedronken kelken
deed de geest zo
op eigen wijze zijn werk?
wie zal het zeggen;
zij is immers ongrijpbaar
en bovennatuurlijk sterk
of wist ik, als mens en
betrekkelijk van aard
in de vergane jaren,
door navolging opgespaard,
de waarheid niet meer
te toetsen op zuiver goud
niemand zal het weten
wel leek het al jaren
uitzichtloos koud
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt, 28 mei 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
Vanuit het boeddhisme, is het uiteindelijk een sterke geest die bevrijding bereikt, in meerdere opzichten.
Geweldig zoals je met woorden het beste uit je zelf probeerd te halen ,te bevrijden, je emoties in balans te brengen.
Grote bewondering hiervoor!Schouderklopje voor jezelf.