het oog van de gedachte
alsof lucht ledig is
door mij heen blaast
daadwerkelijk in onzichtbaarheid
zoals, titelloos
het gelaat
in een gedicht
dat onder metaforen van de zee kruipt
en het zwijgen wordt opgelegd
zonder onderhandelen
over woordwaarde of het aandeel
tot berusting, het gegeven dat aanbreekt
wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte
de horizon, van het wachten moe, zichzelf afbreekt
en kiest voor verdriet
omdat hij de zon niet omhoog kan houden
zelfs niet met het vuur van de wind
boven duinen en alle wegen
ik, onzichtbaar overschaduwd
niet meer golf aan de zijkant
van jouw hartslag
kus me maar niet meer
ledig
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 juni 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie
Jij bent zo jij, dat je altijd als jezelf in warmte mag verblijven.
Ik las het weer op mijn manier, het is prachtig!
dan heeft kussen geen zin meer en is de uitdrukking zo mooi in woorden het enige dat rest......