Nehalennia vertrapt
Langs de zee van Domburg
zat zij op een bank, zij was
een en al goedheid en juist
dat krijgt voor een godin op
aarde de meeste tegenstand.
Men wilde haar niet kennen
zoals zij was, want dat zou
hen verpletterd hebben, maar
hun schaamte is nu dubbel
zo groot en het lot zal hen
inhalen en wreed vermalen,
tot hun geest zich buigt
en de brokstukken kust, tot
zij in zichzelf Nehalennia
leren uitbeelden, beminnen.
Geplaatst in de categorie: woede