Vuurtoren
De vuurtoren kijkt naar de horizon
stevig en stram, aan tegenwind gewend,
bekend met het waaien van helmgras
en van het zand en ziet de soepele zeevlucht
van de meeuw met stille tevredenheid aan.
Zijn licht laat hij schijnen op zoekende schepen,
met vuur eerst, maar later met lenzen en spiegels,
laat zijn licht rondgaan over het water, ware
bakens van de nacht zijn het, en tegenwoor-
dig ook radarbakens voor de scheepvaart.
Ik zie het met bewondering aan. Het licht
ontwijkt, denk ik weleens de vleermuizen
en is de aardse variant van de maan.
De romantiek ervan, van zoiets ouds en
de verhalen die het herbergt spreken tot
de verbeelding, ik had vuurtorenwachter
willen zijn, al was het een zwaar beroep,
ik draag in plaats van vuur wel woorden
aan, om daarmee nog wat goed te maken,
en het houdt me ook wakker 's nachts.-
Geplaatst in de categorie: overig