Nog bloeit de linde niet...
Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten
tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt
en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten,
waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt.
Nog bloeit de linde niet, maar heimweezangen
vervoeren al mijn ziel die wacht en zucht
tot weldra weer de bloesems vrolijk hangen
en met aroma vullen ’t blauw der lucht.
Zo wachten wij een leven lang op vreugde,
op licht en vriendschap, tederheid of kracht,
op zoveel dat als kind ons ooit verheugde
en dat nu soms verdwijnt als licht bij nacht.
Maar wees tevreden, zonder al te grote zorgen,
want weet: je leeft slechts nu, niet gisteren of morgen.
Geplaatst in de categorie: filosofie
de late bloei van de linde, het gegroeide verworven inzicht.