Verdriet van binnen
Verdriet van binnen, niets goeds over mijzelf te kunnen verzinnen.
Het gevoel van niets waard.
Buiten schijnt de zon, terwijl het van binnen maar niet opklaart.
Er zijn zoveel dingen waar ik naar verlang.
Als die dingen niet kunnen, maakt me dat verdrietig en soms bang.
Wensen die zich niet vervullen, zo veel vragen die ik niet kan onthullen.
Mensen kunnen niet begrijpen wat ik nou voel,
wat er in mij omgaat en wat ik nu eigenlijk bedoel.
Ik heb zoveel maar ook weer niet.
Ik lijk zo gelukkig, niemand die het ziet.
Misschien moet ik mijn IK nog leren kennen of het hoort er gewoon bij.
Of is het leven hard en hoort dit gewoon bij mij?
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid