Violoncello
als de linker vingers
bij aanvang
in de houding komen
van als waren zij
rond een denkbare fles gevoerd
en schouder en arm
vol zijn van rust
eerst dan willen
snaren worden beroerd
de stok beademt
een kwartet van snaren
terwijl het spel
de klank zoekt
in harmonie met een verlengde arm
in een melancholische kleur
als tenor van het orkest
vaak zo dramatisch warm
het strelen kent
zijn grens naar boven tot de hals
en ontmoet in de diepte
de plek
waar de kam
ontwaart
daarachter
het landschap op
de staart
waar de ziel van de cello
door nog fijnere afstemming
wordt geaard
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 18 juli 2010
Geplaatst in de categorie: muziek
Emoties zo verscholen rond het warme hout.
Prachtig beschreven!