Netgedichten

netgedicht (nr. 33.957):

door mijn schuld

vergeef me
ik kom van jou geen afscheid nemen
dat heb ik al te vaak gedaan
met handen als vuisten
met volle strot
ongeslikt

vergeef me
ik wil je laatste woorden niet horen
galmend door die hoge zaal
het glas niet vrolijk heffen
nu je van ons weggaat
helemaal

vergeef me
ik trek liever naar die zomer
de dwaze herinnering aan destijds
zoek het verspilde zaad
van barre dromen
onuitgekomen

ik krijg die krop niet uit mijn keel
ginds zweven nog de oude nevels
die in de wolken grijpen
en ook niet begrijpen
wat ik hier zoek