Netgedichten

netgedicht (nr. 34.061):

Fluitenkruid

Hoe parelt uw licht
over mijn gezicht naar benee

daar in geen velden
de wegen van uw bewegingen
te bekennen zijn

u bestaat zoals u bestaat
doorheen het flierefluiten
van verre winden en zonnestreken

een morgenstond vol
bruisende merels en vlinders

u bent een libel
zoemend rondom mijn oren
u maakt mij doof en blind

op tast verscherpt naar de oorsprong
naar het begin
naakt

ik lach naar uw horizon
gelijk de hemel klaart van grijze luchten
dat ik midden in u sta
en in u val

soms zo donzig
soms zo vurig
soms zo droombewegend

enkel uw parels tot mij neem