binnenland
geef me geen naam
want ik ben de dwaas achter muren
van de wereld
en durf amper op te kijken
naar de reiziger die zich vonkloos, onherkenbaar
spiegelt aan mij
voor het oor van herkomst
verwant
met het stilste raadsel, ter verklaring
van mijn uit het lijf getrokken ziel
ontsluit duizend ogen
verhelder water met zonlicht
draai heuvels om
of de duinen
herlees mijn angsten
in deze intieme getuigenis
maar geef me geen naam
er is geen scheiding
wanneer ik schuld krom
tot tranen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 7 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie