inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 34.478):

zilveren stilte

in een onbewaakt
ogenblik, verdwijnt
de dag, in grijze
stille schemer
lost op in niets

moe van het wuiven
staat stakerig stil,
de kruin gekant,
als een schaduw
de berkenboom

de heimvolle roep van de uil
vervaagd in de vallende avond

donkerte zweemt
over schuivende wolken
van waar, in zilveren baan
koel en blank, de maan
haar licht strooit

verder dan de stilte

Schrijver: lijda, 22 augustus 2010


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 295

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden
Stilte en het licht, als een zilveren landschap.
Mooi Lijda!
Coby Poelman, 14 jaar geleden
Wat een schitterend verstillend sfeergedicht!
Fari Hs, 14 jaar geleden
Beeldend en beschrijvend van eigen waarneming, heel mooi en rustgevend verwoord.
wauters kristine, 14 jaar geleden
Adembenemend !!!
Martien Montanus, 14 jaar geleden
Deze overgang mooi beeldend geschreven!
pelgrim, 14 jaar geleden
hoe intens het leven in de diepte van stilte.... waar inspiratie opborrelt in een prachtig gedicht!
marije Hendrikx, 14 jaar geleden
Wat 'n prachtig beeld geschilderd in mooie woorden.....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)