De straten van mijn jeugd.
Lopend door de straten van mijn jeugd
zoek ik naar de bekende plekjes,
die in mijn herinnering nog bestaan.
Eens was ik hier met alles zo nauw
verbonden, straten de kerk het plein
het park, waar ik voor het eerst werd gekust.
Maar ach, ik kan het niet meer vinden
de kerk is weg, het park lijkt nu zo klein
de school met het plein, is alles wat er over is.
Langzaam, loop ik weg uit mijn verleden
er bestaat geen brug die 40 jaar overspant
laat de herinnering achter, van wat eens was.
Zie ook: http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/paulah/
Schrijver: Paula Hagenaars, 23 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: tijd
nodigt uit te speuren naar eigen verleden.