Andøy en Noorse nostalgie
misschien laat je hier
een roos zweven
zeg je niets meer
over wat verdwenen is
of nog net zichtbaar
tussen een zwartgedreven hartslag
van de heuvel
en het oude landijs
dat nabij het zandstrand bedoeld was
om leven te omhelzen
bespeeld te worden door het licht
en het zomaar verder gaan
van windgolven
op waar ze vallen wilden, nog even
of veel langer
dan de oude kleuren, haast vergaan
door het tasten aan de aarde
en lagen roest
waar het uitzicht naar toekomst
vergane glorie achterliet
er geen geruis meer was
of een siddering door ’t geoogste
land
misschien plant je hier
een roos, nog voor vergetelheid
het verlies aanvaardt
- tijd herinnert zich
tot tijd, genoeg
wellicht -
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 26 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: landschap