12 gordiaanse knopen
Voor avontuur bedoeld,
was het scheepje getuigd,
werd het door passies
overspoeld, als vliegende
Hollander, een jachtig
galjoen, bolde winddruk
de zeilen met de kracht
van 12 gordiaanse knopen
stuurloos op een bevroren
kompas, overtuigd in een
nauwe wambuis, geankerd
en gekapseisd bij onbekende
kusten, waar het lot het
zwaard in vast liet lopen,
om verleidelijke sirenen
op de klippen te mijden,
viel tegen krachten van
emoties niets te winnen,
door alle 12 knopen door te
hakken, vanuit windstilte te
beginnen, alvorens het schip
voor nieuwe tochten uit te
rusten, om de steven naar een
gezamenlijke koers te verleggen,
om het goede maar te hopen.
“Quid vesper ferat, est incertum
spes ultima dea.”
"Wat de avond zal brengen is
ongewis, hoop is het hoogste goed."
Livius
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 30 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: emoties
weer te vinden. Goed om te lezen.
dat we altijd de kans hebben om opnieuw te beginnen,
geweldig gedicht hoor.
terug te gaan naar het uitgangspunt is moeilijk.
Heel mooi geschreven.