Spaanse griep
Ze was nog maar een peuter
toen eerst haar vader,
tien dagen later
moeder stierf.
Haar broertje
een flinke kleuter
begreep het ook nog niet.
Opeens was oma moeder
altijd in het zwart,
zwijgen was gewoon.
De zware fotodoos
keer op keer geopend
spreekt droefheid,
tekent tijd,
in hun gezichtjes
mist het kind.
Boven verledenfoto’s
ontdekt haar dochter
steeds meer gelijkenis,
herleeft in haar
de jong gestorven moeder.
Zie ook: http://cobypoelman.gedichtensite.nl
Schrijver: Coby Poelman-Duisterwinkel, 8 september 2010
Geplaatst in de categorie: rampen