Netgedichten

netgedicht (nr. 34.771):

In memoriam patris

De kracht van de zomer, het groen en het graan,
de rode papavers in ’t koren,
’t is alles weer weg en voorbij en gedaan,
geen vogels in ’t veld meer te horen,

geen licht in de verte dat feestelijk schijnt,
geen warmte die koestert de bomen,
alleen nog de mist en de dag die verdwijnt
nog eer hij, tot volheid gekomen,

de mensen het teken van leven weer bracht
en de aarde de gloed van zijn luister.
Zo is nu voor u ook gekomen de nacht

en wij tasten als blinden in ’t duister.
Wij vragen Uw vrede, o God, als de kracht
die ons draagt door ’t vermoeide gefluister.

1 september....