Herfstachtig land
Met losse korrels van striemend zand
snijdt de wind door herfstachtig land.
Ontelbare druppels geselen het gelaat
over de rug van de dijk van dit klimaat
Langgerekt asfalt schuift streep voor streep
onverschillig onder mij door. De lucht is zwaar,
links en rechts trappen trouw de cirkels rond,
een kleurloze tijdlijn van een verwaterend spoor.
Lief en leed doorkruisen mijn gedachten,
terwijl de raderen kraken spint het garen:
maar ik ben, ik besta! Nu is hier op dit coördinaat
ik pluk ook deze dag, ik wil helemaal niet wachten.
De zon schijnt ook vandaag!
Geplaatst in de categorie: vrijheid